kare blog. kareler.

çocukken

okuldan kermes, gezi parası veya öğretmenler günü hediyesi gibi absürt şeyler için para istediklerinde her zaman "bizim durumumuz yok öğretmenim" derdim. refleks gibi bir şeydi.

ben uzunca bir süre bunu "hooop öyle bir durum yok lan ! ne parasıymış bu ? neyse devlet verir o parayı, benim babamdan alınan vergiler nereye gidiyor !" gibi bir serzenişle ve yüksek oktavlarla söylemiştim.

ne zaman ki bunun "bizim boka sidiğe verecek paramız yok. zor geçiniyoruz." anlamına geldiğini kavradım; ondan sonra daha ezik bir şekilde, göz kaçırarak ve daha düşük oktavlardan söylemeye başladım.

yaşamayanın anlaması zor tabi o hissi. fakirlik değil çünkü. paranız var ama harcayacağınız yeri bilmeniz lazım. bu his insana daha o yaşlardan önemli şeyler öğretiyor sanırım. çocukken durumumuz yok dememiş insanlarla daha zor anlaşırım ben zaten.

Hiç yorum yok:

beynimi aldırdım. çok ferahladım.